(((((...))))) ( किंवा कं(स) )

१.

हल्ली (तसं म्हटलं तर ब्लॉग सुरु केल्यापासून असं नाही, आधीपासूनच) मला (इतरांबद्दल बोलण्याचं आपल्याला काय प्रयोजन?) असं (तसं, वगैरे वगैरे) जाणवायला (आम्हालाही जाणवतात गोष्टी. जाणीवा जागृत आहेत आमच्याही) लागलं (जास्त जोरात नाही पण अगदी हळूही नाही) आहे (?.. खरं तर नाही. पण लोकांनी नाही नाही ते बोलून भाग पाडलं आम्हाला विचार करायला) की (!) मी (खरं तर आम्ही लिहायला पाहिजे होतं पुन्हा, पण पुन्हा लोकं विचारतात की आम्ही म्हणजे कोण कोण. घ्या काय बोलणार यावर आता !!) कंसांचा (मामा, मला वाचवा) फारच (हेही खरं तर खोटं आहे. पण लोकेच्छेचा मान राखून आम्ही (या आम्ही बद्दल आधीच स्पष्टीकरण दिलेलं आहे. आठवा (म्हणजे लक्षात घ्या या अर्थी) आठवा (एकाच अर्थाचा शब्द लागोपाठ दोनदा वापरण्यात काय हशील. तेव्हा या शब्दाचा अर्थ अर्थातच (अर्थ अर्थ द्विरुक्ती झाली रे :( ) आठ क्रमांकाचा या अर्थी आहे) कंस..)) तो शब्द जसाच्या तसा (कारण लोकांच्या शब्दात बदल करून छापणे आमच्या स्वभावात बसत नाही !!) ) अवाजवी (खरं तर हेही आम्हांस मान्य नाही. कारण वाजवी/अवाजवी हे कितीही झालं तरी सापेक्ष नाही का?) वापर (यात कुठलाही आप-पर भाव नाही.) करायला (करायला गेलो एक आणि झालं .... !!) लागलो (त्याने एवढं काही बिघडलं नाही म्हणा) आहे (खरं तर नाहीच... !!). त्यामुळे (काय काय करावं लागतं बघा !!) निदान (जमेल का?) एकतरी (ओवी अनुभवावी) सलग (आणि सजग) वाक्य (अनेकही चालतील. पण आधी एक तरी जमलं की मग पुढचं बघू.) बिनाकंसांचं (हाय हाय रे दुर्दैवा) लिहायचं (पक्षि टंकायचं) असं (च) ठरवून (वचने किं दरिद्रता) प्रयत्न ((प्र)यत्न तो देव जाणावा) केला (झाला एकदाचा). बघा (उर्फ वाचा) जमलंय (जमलंय जमलंय) का (इथे का हा प्रश्नार्थक नाही. विध्यर्थ म्हणून वापरला आहे.) !!

एक अक्षरही कळलं नसणार याची मला खात्री आहे. ही पोस्ट टंकायला सुरुवात करताना खरं तर मला असं म्हणायचं होतं की

२.

हल्ली मला असं जाणवायला लागलं आहे की मी कंसांचा फारच अवाजवी वापर करायला लागलो आहे. त्यामुळे निदान एकतरी सलग वाक्य बिनाकंसांचं लिहायचं असं ठरवून प्रयत्न केला. बघा जमलंय का !!

पण एकदा टंकायला लागलो की अनंत विचार मेंदूची द्वारं फोडून झिरपत झिरपत बोटांमार्गे कधी कीबोर्डवर उमटतात कळत नाही आणि बघता बघता स्क्रीनवरचं वाक्य (अ)शक्य (अ)वाचनीय  होतं. (आता हेच बघा ना. खरं तर 'अशक्य अवाचनीय' असं लिहायचं होतं. पण सवयीने दोन्ही 'अ' कंसात गेले चुकून :( (हा कंस नाही, रडका स्मायली आहे... रडका स्मायली. कसला विरोधाभास आहे नाही? )). तरी बरं मी साधे सोप्पे कंसच वापरतो. ते महिरपी आणि चौकोनी कंस आपल्याला झेपतच नाहीत. आपले साधे सोपे. आधी जेवढे उघडलेत (शक्यतो न चुकता) तेवढेच शेवटी मिटायचे ;-) (पुन्हा एकदा.. हा कंस नाही. हा 'डोळे मिचकावू' स्मायली आहे. चला सुदैवाने यात विरोधाभासही नाही..)

असो. तर १ आणि २ वाचल्यावर तुम्हाला कळलंच असेल की कंसांचे कसे अनंत फायदे, उपयोग आहेत. एकाच वेळी मनात उत्पन्न होणार्‍या असंख्य कल्पनांना शब्दबद्ध करून ब्लॉगावर टाकणं हे कंसांशिवाय कसं अशक्य आहे. (अजूनही कळलं नसेल तर १ आणि २ पुन्हा वाचून बघा आणि कळेपर्यंत वाचत रहा. आणि तरीही नाही कळलं तर काय करायचं ते मी कंसात आपलं सॉरी कानात सांगेन).. म्हणूनच कंस जिंदाबाद !!!

जाता जाता एक श्लोक आठवला तो सांगतो. (लहानपणी खरं तर हा श्लोक मला आवडायचा नाही कारण त्यात कंसाला मारलं आहे. पण कालांतराने मी इतके कंस वापरायला लागलो की असं लक्षात आलं की कंस तर अजूनही स्मृतीरुपाने आपल्या (लिखाणा) बरोबर आहेच ;-) काळजी नको.)

वसुदेव सुतं देवं कंस चाणूर मर्दनं |

देवकी परमानंदं कृष्णं वंदे जगतगुरूं ||


किंवा अगदी सुयोग्य शब्दांत कंसांची थोरवी गायची तर


कंसेवीण फळ नाही ||
कंसेवीण राज्य नाही ||
- बाबा वटवट कंसवान


(श्रीताईच्या प्रतिक्रियेला उत्तर देताना मला हा नवीन (!!) श्लोक (!!) सुचला (??).. आधी पोस्ट टाकली तेव्हा अ‍ॅक्च्युअली तो पोस्ट मध्ये नव्हता. पण बरा जुळत होता म्हणून मग पोस्टमध्ये अपडेट करून टाकला ;-) )