शिका !

आज ण-कर्त्याचा वार असूनही आम्हाला भल्या पहाटे ८:३० ला उठायला लागलं होतं. पहिल्या टर्मचे पेपर्स, ओपन हाऊस वगैरे वगैरे असा भरगच्च कार्यक्रम होता चिरंजीवांच्या शाळेत. थाउजंड अवर्स उर्फ १०:०० ला पोचायचं होतं. शाळेच्या आणि एकंदरीतच भारतवर्षाच्या शैक्षणिक भवितव्याच्या नावाने कडाकडा बोटं मोडत आम्ही उठून तयार झालो. चिरंजीवही अमाप निरुत्साहात दिसत होते. पण त्याचं खरं कारण लवकर उठणं आणि शनिवार असूनही शाळेत जावं लागणं हे नसून काहीतरी वेगळंच होतं.

"बाबा, मी तुला आत्ताच सांगतोय. मी प्रणवशी अज्जिब्बात बोलणार नाहीये !!"

"प्रणवशी? अरे तो तर तुझा बेस्ट फ्रेन्डे ना? तुझ्या शेजारी बसायचं असतं म्हणून भांडतो तोच ना?"

"हो तोच. काल आम्ही शेजारी शेजारीच बसलो होतो"

थोडक्यात काल काहीतरी वाजलं असावं.

"मग तरी त्याच्याशी बोलणार नाहीस? भांडलात की काय?"

"नाही. काल त्याने माझं इरेजर घेतलं.......... आणि मग मी ते परत घेतलं "

"मग झालं की काम. भांडलात कशाला?"

"नाही अरे. मी माझंच इरेजर त्याच्याकडून परत घेतलं म्हणून तो आता माझ्याशी बोलत नाहीये. कट्टी घेतलीये. म्हणून मग मी पण त्याच्याशी कट्टी घेतली. आणि आता अर्जुन पण त्याच्याशी बोलत नाहीये."

"का? प्रणवने  अर्जुनचं पण धनुष्यबाण बीण घेतलं का? " विनोदाचा क्षीण प्रयत्न.

"काSSय? नाही अरे. मी बोलत नाही म्हणून मग अर्जुन पण बोलत नाहीये प्रणवशी" क्षणभर मी आमच्या कार्ट्याची लोकप्रियता विसरूनच गेलो होतो.

अरे असं करायचं नाही, भांडता काय लहान मुलांसारखे, सगळ्यांशी छान बोलायचं, खेळायचं अशा टायपातलं टिपिकल "पालकी" प्रवचन त्याला देण्याचा मी केलेला प्रयत्न त्याने तेवढ्याच निरुत्साहीपणे हाणून पाडला.

शार्प थाउजंड थर्टी अवर्सला आम्ही शाळेत पोचलो. वर्गात एन्ट्री करत असतानाच चिरंजीव हळूच एका मित्राला हाय करताना दिसले. थोडं पुढे पुढे गेल्यावर मी त्याला विचारलं,

"कोण होता रे?"

चिरंजीवांनी माझ्या प्रश्नाकडे साफ दुर्लक्ष केलं. मी पुन्हा एकदा विचारलं.

शेवटी अगदीच नाईलाज झाल्याने सगळी रहस्य ओकून टाकायला लागली असावीत असे भाव चेहऱ्यावर आणत चिरंजीव उत्तरले.

"प्रणव"

"अरे पण बोलत नव्हतात ना तुम्ही?" मी मुद्दाम जरा डिवचत विचारलं.

"अरे हो रे बाबा." अनावश्यक स्पष्टीकरण द्यावं लागतानाचा त्रासिकपणा स्वरात ओतप्रोत भरलेला होता.

"पण तो आता कट्टी विसरलाय.......... आणि म्हणून मी ही विसरलोय. आता बोलतोय आम्ही. बट्टी झालोय."

दाटून आलेलं आश्चर्य अतीव प्रयत्नपूर्वक लपवत मी मनातल्या मनात फेबुवर मारलेले ब्लॉक्स मोजायला लागलो.

शिका फेस'ब्युकी'यांनो शिका !!!