काही बोलायाचे आहे...

सकाळचे ७:००

तो : झाली तयारी?
ती : म्हणजे काय? बघितलंस का वाजले किती ते?
तो : हॅ हॅ हॅ
ती : म्हणजे तू तयार नाहीयेस... नाहीयेस?
तो : आहे ग.. नेहमीची गाडी...
ती : नेहमीची जागा.. बाय.
तो : बाय

सकाळचे ७:१५

ती : नशीबच पोचलास. मला वाटलं की गेली आज पण गाडी.
तो : ए.. आज पण काय? आज म्हण. फक्त आज. आणि तीही गेलेली नाहीये.
ती : बरं बरं.. आली गाडी.. जा आता पटकन..
तो : ओके. दुपारी फोन करतो.
ती : दुपारी नाही. आज मंगळवार. एक्स्ट्रॉ लेक्चर असणार आज. संध्याकाळी कर.
तो : अरे हो.. विसरलोच. तुला जमलं तर तू कर दुपारी.
ती : यस. ट्राय करते नक्की.

सकाळचे ९:१५

तो : हॅलो. कोण?
ती : मी
तो : आयला. तू? आत्ता? कुठून बोलते आहेस?
ती : हो. रे इथे आल्या आल्या कळलं पाहिलं लेक्चर फ्री. मग काय बाहेर पडलो आम्ही भटकायला. पीसीओ दिसला. म्हणून म्हटलं पटकन तुला फोन करुया.
तो : मजाए. तुम्ही भटकताय. आणि आम्ही इथे कामं करतोय.
ती : ही ही.. तुम्हीही भटका मग.
तो : आहा.. म्हणे भटका.
ती : ए चल मी ठेवते. बिप बिप वाजायला लागलंय.
तो : आयला मग कॉइन टाक की. वाजायला लागलं की लगेच ठेवायचं असतं की काय?
ती : अरे कॉइन पण नाहीये माझ्याकडे.
तो : शी.. त्यात काय.. त्या रीमाकडून घे ना.
ती : नको. मी जाते. त्या ऑलरेडी हसतायत. चिडवतायत मला.
तो : ई हसायला काय झालं त्यात. काहीही.
ती : बरं असुदे काहीही. ठेवते मी.
तो : ए थांब थांब.. आता कधी? संध्याकाळी?
ती : अर्थात.
तो : ओके.
ती : गेले रे. बाय..

संध्याकाळचे ५:३०

तो : अरे. तू आलीस पण घरी? मी असाच करून बघितला. उगाच सहज. माझ्या डोक्यात पण नाही की कोणी फोन उचलेल.
ती : अरे. एक क्षण झाला घरात पाउल टाकून. अजून सँडल्सही काढले नाहीयेत. दार उघडते तोवर फोन वाजायला लागला. अरे आजचं एक्स्ट्रॉ लेक्चर कॅन्सल झालं. त्यामुळे मस्त लवकर आले घरी.
तो : सहीये बाबा. पाहिलं लेक्चर फ्री आणि शेवटचं कॅन्सल. जाता कशाला तुम्ही लोक कॉलेजला?
ती : ए.. शेवटचं एक्स्ट्रॉचंच होतं. त्यामुळे ते कॅन्सल झालं तर त्यात काय एवढं बिघडलं?
तो : काही नाही बिघडलं. बरं. संध्याकाळी नेहमीच्या जागी?
ती : नेहमीच्या वेळी.
तो : ओके.. बाय.
ती : बाय.

रात्रीचे ८:००

ती : आई ग्ग. कसली सही तिखट पाणीपुरी बनवलेली भय्याने.. मस्त चव आली तोंडाला.
तो : मला वाटतं आईस्क्रीमने अजून चांगली चव येईल ना??
ती : हेहे.. आय सोSS थॉट इट. खात्री होती मला :)
तो : अग आईस्क्रीम शिवाय पाणीपुरीला मजा येत नाही.
ती : हे उगाचंच. काहीही अगदी.
तो : बरं आईस्क्रीमच्या आधी पाणीपुरी खाल्ली की आईस्क्रीम चांगलं लागतं ना... ओक्के? झालं? जिंकली पाणीपुरी?
ती : हे पण खरं तर काहीही आहे. पण ठीक्के. पाणीपुरी जिंकली ना बास. आता माझी आईस्क्रीमला ना नाही.
तो : अति होतंय..
ती : होऊ दे.
तो : हॅ हॅ हॅ
ती : चल रे. नऊ वाजत आलेत.
तो : मग?
ती : मग काय? घरी जायचंय आपल्याला........ आपापल्या.
तो : मग?
ती : चूप रे. पकवू नको उगाच..
तो : हेहे
ती : रात्री कर कॉल
तो : यस मॅडम. रात्री बोलू.
ती : बाय
तो : बाय

रात्रीचे ९:३०

ती : तुलाच करत होते फोन. जस्ट जेवण झालं.
तो : आता नको करूस. एंगेज लागेल.
ती : कित्ती फालतू !
तो : किती?
ती : शी.. गप् रे.. तुझं झालं जेवण??
तो : नाही ताट हातात घेऊनच बोलतोय.
ती : काय????? अरे ओरडेल ना आई.
तो : हा हा हा हा हा हा हा हा..
ती : शी.. काहीही. मला खरंच वाटलं एकदम. जाम पकाऊ आहेस.
तो : मग का बोलते आहेस माझ्याशी? अजून पकायला?
ती : नाही. तुला सुधारीन म्हणते.
तो : बा SSS र्र

******

ती : ए झाली का तयारी? कितीला निघताय?
तो : मी नाही येणारे. मला जमत नाहीये.
ती : शी.. प्रचंड फालतू होता हा. आणि अंगठी कोणाला घालू ती? हॉल पण बुक झालाय हां आता. येऊन पटकन जा हवं तर.
तो : हा हा हा हा हा
ती : हे हे हे हे हे
तो : बरं बाई. तू इतकी मागे लागली आहेसच तर येतो आता.
ती : शी...... बाई काय?
तो : जीवनातलं एक शाश्वत सत्य सांगतो. प्रत्येक मुलगी ही शुगरबॉक्सनंतर बाई आणि लग्नानंतर काकू होते. लक्षात ठेव !!
ती : डोंबलाचं शाश्वत सत्य. यात शाश्वतही काही नाही आणि सत्यही.
तो : कळेल कळेल.
ती : काही नकोय कळायला. ते जाऊ दे. आम्ही निघतोय अर्ध्या तासात. वेळ मिळाला तर ये अंगठी घालून घ्यायला.
तो : स्वयंवर आहे का?
ती : ते लग्नात असतं. आज फक्त पुडा आहे.
तो : हाहाहा
ती : टाटा..
तो : बाय. प्लान चेंज. येतोय मी.
तो : ओव.. सो काईंड ऑफ यु !!

******

तो : झोपली होतीस का ग?
ती : उहू. जस्ट उठले.. तू कुठे आहेस?
तो : निघेन जरा वेळाने
ती : अजून ऑफिसमध्येच आहेस?
तो : हो ग. आता पहिल्याच दिवशी कसं लवकर निघणार?
ती : लवकर नको निघुस. अरे पण वेळेवर तरी? साडे नऊ होऊन गेले असतील ना?
तो : हो होतायत.
ती : तुझ्या क्लायंटला सांग अमेरिकन असलात तर तुमच्या घरी. मी काही लेट बिट बसणार नाही.
तो : सांगतो हं काकू. नक्की सांगतो.
ती : काकू?????? याआक्क्क्क..
तो : शाश्वत सत्य !!
ती : बरं बरं.. जेवायचं काय करणार आहात आज? रुमीज बरे आहेत का?
तो : बघू. घरीच करू काहीतरी. रुमीज मस्त आहेत. विकएंडला इथे आल्याने चांगल्या ओळखी झाल्या. त्यामुळे इथला पहिला दिवस आहे असं वाटतही नाहीये.
ती : वा ते बरं आहे एक. संपवा तीन महिने पटपट एकदाचे.
तो : मी हातातल्या घड्याळाचे काटे फिरवतोय भराभर. लगेच संपतील तीन महिने.
ती : अमेरिकेत जाऊनही तू तसलेच पकाऊ जोक्स मारतोस हे पाहून मला फार भरून आलंय.
तो : झाकण लाव. सांडेल.
ती : शीई. सकाळी सकाळी अजून किती फालतू पीजे ऐकायचे रे !! त्यापेक्षा लवकर परत ये. तुझ्या शेजारी बसूनच ऐकेन.
तो : नको. मग मला सुचणार नाहीत.
ती : मग काय पीजे सुचावेत म्हणून तिथेच राहणार आहात का आपण?
तो : हो.
ती : ग्रेट. ये परत.. बघते तुला..
तो : हा हा हा. चल मी जातो आता. सकाळी फोन करेन.. म्हणजे माझ्या सकाळी. तुझी सकाळ तर संपेलच आता.
ती : बास रे !! टाटा. नक्की कर फोन


*****

अग तुला सांगितलं का मी?

ब्या ब्या ब्या ब्या ब्या ब्या आआआआंआंआं

अग तो राजन आहे ना... अरे काय झालं?

आआआंआआंआआं एबीशीबी

ओके ओके ए बी सी.. अग राजनचं मेल आलं SSSSSSSSSSS य.. अरे चावतोयस काय तू??????

मन्या, चावतात असं बाबाला?? ओह. काय म्हणाला? कसा आहे? आणि मेधा?

अग तो म्हणत होता..

प्या प्या प्या .. में में में में एम्म आई-बाब्बा... भ्या भ्या भ्या..

अरे सोन्या ओरडतो का आहेस उगाच? तू सायकल चालवतोस? कधी आलंय मेल?

चाक्क्ल चाक्कल चाक्कल..

अग दोन-तीन दिवस.... चाक्कल चाक्कल चाक्कल चाक्कल..... बाSSSSSS ब्याब्याब्या ..... 

अरे ही काय इथेच आहे ना सायकल.. बस ना. मी मागून ढकलतो...

आबाजीगाबाजी गब.. ब्य्य्या ब्या...

अग हा पुन्हा काहीतरी त्या आबाजीच्या भाषेत बोलायला लागला बघ..

आबाजीगाबाजी गब.. आबाजीगाबाजी आबाजीगाबाजी आबाजीगाबाजी

म्हणजे काय????

ह्या ह्या ह्या ह्या ... बाब्या.. पांई पांई पांई

आता मधेच पाणी हवंय बघ याला.. थांब हां देतो तुला पाणी.. तू मेधाला फोन केलेलास का?

हो ट्राय केलेला गेल्या आठवड्यात. पण लागला नाही. अरे ए SSSS किती पाणी सांडवलं आहेस? काय हे?? सगळे कपडे खराब झालेत. सर्दी होईल न पुन्हा. काय हे राजा?

अग राजन तेच म्हणत होता. ब्या भ्या.. बाब्बाईईई बाब्बाईईई... झ्या झ्या.. दादी.. दादी..

हो.. झाड आहे ना. ख्रिसमस ट्री म्हणतात त्याला.. आणि तो डॉगी आहे.. बरोबर.. तुझ्याकडे पण आहे न डॉगी टीव्हीत दाखवतात तसा... कुठेय रे? काय म्हणत होता रे राजन?

दादी.. दादी.. दादी.. दादी.. दादी.. दादी..

हो हो हो.. आण ना तो तुझ्या खेळण्यांच्या बास्केटमधून.. जा आण.. राजन म्हणत होता....

दादी.. दादी.. दादी.. दादी.. दादी.. दादी..

बरं चल आपण आणूया डॉगी.. थांब एक मिनिट..

बाब्या. ध्या. ध्या.. आबाजी गाबाजी गबगब... एबीशीबी एबीशीबी एबीशीबी...

हे बघ आता.. आता याला एबीसी लावून हवंय. काय रे मन्या??? दोन मिनिटं खेळ की त्या डॉगीशी. मी बोलतोय ना आईशी..

एबीशीबी एबीशीबी एबीशीबी... एबीशीबी... एबीशीबी...

बरं साहेब.. लावतो आधी एबीसी. अग लॅपटॉप कुठे ठेवलायस?

एबीशीबी... एबीशीबी...

अरे आतमध्ये आहे.. बेडरूममध्ये... आई एबीशीबी.. पांई..

मिळाला का रे? आता अजिबात पाणी बिणी काही मिळणार नाही.. बघ बाबा लॅपटॉप लावतोय. तू एबीसी बघत बस..

चाक्कल.. चाक्कल.. चाक्कल.. चाक्कल.. चाक्कल.. चाक्कल..

आता सायकल कशाला ? एबीसी कोणी लावायला सांगितलं होतं?

जा मन्या.. लावलं बघ एबीसी... राजनकडे न्यूज.... एबीशीबी... एबीशीबी... एबीशीबी...

क्काय ???

क्का.. क्का ... क्का.. 

हो?????? वॉव... तू काय क्काय करतोयस? कॉपी कॅट.. :)

अग याने बघ लॅपटॉपच बंद केला.. एबीशीबी... एबीशीबी...

कोणी बंद केला लॅपटॉप? आता काही नाही एबीसी वगैरे. गाणी पण नाहीत.

गांई गांई गांई.... गांई.... भ्यां भ्यां भ्यां...


******

तो : झोपला एकदाचा.
ती : हो ना. किती मस्ती !!
तो : मी म्हणत होतो की..
ती : अरे हो ना.. ते राजनचं राहिलंच.
तो : की... ZZZZzzzzzzzz
ती : काय? zzzzZZZZZZZZZZZZZZ