खरं तर कविता लिहिणं हा माझा प्रांत नाही पण पावसावर काहीतरी लिहायचंय म्हंटलं आणि खरडायला बसलो तर गद्याऐवजी आपोआप कविताच उतरली. पूर्वी यमक जुळवण्याचे आटोकाट प्रयत्न करत र ला ट जोडत सामाजिक आणि कैच्याकै कविता लिहिल्या होत्या. पण मुक्तछंदातला हा पहिलाच प्रयत्न. !!
पाऊस पडायचाय अजून... पण
भरकटणार्या वार्याने फरपटणारी पानं
क्षण दोन क्षणापुरतं आकाश चंदेरी करणार्या वीजा
झाडांची सळसळ आणि ढगांचा कल्लोळ
पाऊस येणार हे मनोमन पटत असतं...
पण अचानक बघता बघता
सगळं गायब होऊन जातं.
वारा थंडावतो, वीजा मालवतात..
पावसाच्या वाकोल्या लांबूनच दिसतात..
आणि मग अचानक कधीतरी ध्यानीमनीही नसताना
रोरावत, रौद्रावत, घोंघावत, येतोस अचानक...
बेसावध क्षणी गाठावं तसा..
कपड्यांची शुद्ध नसते की रूपाचं भान..
अवचित मागून येऊन विळखा घालावास तसा.
कधी कधी मात्र कशाचाच मागमूस नसतो.
ना कसली चाहूल ना कसल्या पाउलखुणा
हलकेच येतोस अंदाज घेतोस
अचानक समोर उभा राहून हनुवटीखाली बोट ठेवून
माझा झुकला चेहरा वर करावास तसा.
पण आताशा आताशा...
मागमूसच नसतो तुझा...
दिसत नाहीस की भेटत नाहीस
चाहुली नाही की खाणाखुणा नाहीत
धिंगाणा नाही की हळुवारपणाही नाही.
पुन्हा पुन्हा त्या लांबून दिसणार्या वाकोल्या फक्त.
हल्ली वेड्यासारखा वागतोस.
पाऊसही आणि तूही...
लवकर ये.. येशील??
सांग ना.... !!
ही कविता ऋतू हिरवा या पावसाळी विशेषांकातही प्रसिद्ध झाली आहे.
स्क्रॉल करताना कवितेचा आकार झुंबरासारखा दिस्तोय!
ReplyDeleteअरे? गेला पण तो आकार? बदलली का सेटींग?
ReplyDeleteअलाइनमेंट नीट होत नव्हतं. आता ठीक केलंय.
ReplyDeleteओहो! वी आर स्पिकींग रीअल टाईम फ्रॉम टू एंडस ऑफ वर्ल्ड~!!!!!
ReplyDeleteयप्प.. kinda..
ReplyDeleteझक्कास झालीये,
ReplyDeleteकविता पण जांभई सारखी संसर्गजन्य असते नाही, समोरच्याची वाचली कि आपल्याला पण करावीशी वाटते.
आभार अमृता.. आणि ब्लॉगवर स्वागत.. !
ReplyDeleteमग कधी येतेय तुझ्या ब्लॉगवर पण जांभई आपलं कविता? ;)
हल्ली वेड्यासारखा वागतोस.
ReplyDeleteपाऊसही आणि तूही...
:)
भारी हेरंबराव आवडेश..
ReplyDeleteअपर्णा :D
ReplyDeleteधन्स सुहासराव.. :)
ReplyDeleteहल्ली वेड्यासारखा वागतोस.
ReplyDeleteपाऊसही आणि तूही...
लय भारी!!!
मस्त जमली आहे.
कशाला आता कविलोकांच्या पोटावर पाय द्यायला निघालास रे हेरंबा.... :)
ReplyDeleteयोगेश, आभार.. :)
ReplyDeleteदेवेन, अरे मी काहीबाही पोष्टी टाकून कसाबसा स्वत:चं पोट भरणारा माणूस.. मी कुठला कोणाच्या पोटावर पाय देणार :)
ReplyDeleteहेरंबा, आता जादूच्या पोतडीतून एक एक आयटम बाहेर यायला लागलेत म्हणायचे. लेख, कंस आता कविता...
ReplyDeletebhakti soman- mast zaliy re kavita.americat jaun tuzyatlya chan goshti kaltatayt, baher yetayat, cha vattay. tuzykadun khup shiknyasarkha ahe.
ReplyDelete’ऋतू हिरवा” मी आधीच वाचली होती.:)सही आहे. पाऊस कंडिशनली आवडतो म्हणता म्हणता कविताही केलीस तू. म्हणजे मनातून तुला तो आवडतो. पकड्या रे पकड्या...:D
ReplyDeleteआवडली कविता.....
ReplyDeleteकविता आवडली
ReplyDeleteहा हा.. आभार कांचन. कविता हा कधीतरी बाहेर येणार आयटम आहे :)
ReplyDeleteभक्ती, आभार. अमेरिका काय किंवा भारत काय कुठेही असलो तरी माझ्याकडून शिकण्यासारखं खूप आहेच :P ;)
ReplyDeleteहा हा श्रीताई, मला वाटलेलंच कोणीतरी असं पकडणार. म्हणून तर त्या लेखाच्या खाली डिस्क्लेमर टाकून ठेवला होता ;)
ReplyDeleteआनंदा, आभार..
ReplyDeleteमंदार, आभार. आणि ब्लॉगवर स्वागत. !!
ReplyDeleteapratim... mala te ' achanak samor ubha rahun hanuvatikhali bit thevun, maaza zukla chehara var karavaas tas' ... he sahi vatala. shevat pan chaan ahe. waah waah...
ReplyDeletevaracha anonymous me ahe.. parag. cheers :)
ReplyDeleteपराग, आभार :)
ReplyDeletesundar ahe...
ReplyDeleteआभार योगेश.. !!
ReplyDeleteहल्ली वेड्यासारखा वागतोस.
ReplyDeleteपाऊसही आणि तूही...
mastch ...
आभार बायनरी-बंड्या !
ReplyDeleteपण तुला तर पाउस आवडत नाही ना???
ReplyDeleteअरे म्हणून तर या आधीच्या पोस्टमध्ये तळटीप दिली होती ना ;)
ReplyDeleteपण हो. मला पावसाळा आवडत नाही हे तेवढंच खरं. म्हणजे कंडीशनली आवडतो.. :)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteherambji chhan kavita ahe.vatat nahi ki pahilach prayatn
ReplyDeleteप्रथमेश, आभार. आधीही काही कविता केल्या आहेत पण यमक जुळवत जुळवत. मुक्तछंदाचा पहिलाच प्रयत्न. :)
ReplyDeleteआणि हो. ब्लॉगवर स्वागत. असेच भेट देत रहा.
कविता पण छान लिहितोस.. :)
ReplyDelete:) .. काका आभार.. असंच कधीतरी..
ReplyDelete